به کتابخانه جزیره سالت اسپرینگ که وارد شوید، تابلوی نقاشی بزرگی از پدر و دختری می‌بینید که لباس‌های قرن نوزدهمی پوشیده‌اند. این تابلو نگاهی اجمالی به تاریخ کم‌تر شناخته شده سیاه پوستانی دارد که به دنبال آزادی به بریتیش کلمبیا نقل مکان کردند.
به گزارش مجله آنلاین «تایم‌مگ»، این نقاشی که به سفارش جودی سیمز ساخته شده است، پدربزرگ او، هاوارد استس و دخترش سیلویا استارک را به تصویر می‌کشد. تصویری که تلاش دارد تا مبارزه خانواده با بردگی در ایالات متحده، فرار آنها به بریتیش کلمبیا و چالش‌هایی که پس از ورود با آن مواجه شدند را نمایش دهد.
سیمز، 78 ساله، می‌گوید: «مهم است که تنوع اولیه استان و ناملایماتی را که مهاجران پیشین و در عین حال مشتاق خانه‌ای جدید با آنها روبه‌رو شدند را به خاطر بسپاریم.
او معتقد است که این بخش، تاریخ غنی است که به آن بسیار افتخار می‌کند. از نظر او، شناخت و درک افرادی که شبیه شما نیستند، بسیار مهم است. به گفته او، اگر نسخه خطی مادربزرگش نبود، این تاریخ به راحتی از بین می‌رفت.
آلیه دان صلاح الدین، Aliyah Dunn-Salahuddinدانشجوی دکترای دانشگاه استنفورد است که در مورد حرکت سیاهپوستان از کالیفرنیا به بریتیش کلمبیا تحقیق کرده است. به گفته او داستان‌های مهاجران اولیه سیاهپوست نشان می‌دهد که «مردم تا چه اندازه برای رسیدن به احساس کرامت و آزادی پیش خواهند رفت.»
او هم مانند سیمز، امیدوار است که تاریخ شهرک‌نشینان سیاهپوست بریتیش کلمبیا و دلیل ترک ایالات متحده برای نسل‌های آینده به‌ویژه در زمان‌های اختلافات نژادی و سیاسی به یادگار بماند.
در جستجوی آزادی
سیمز می‌گوید چندین نفر از اعضای خانواده او در بریتیش کلمبیا اثر خود را گذاشته‌اند. از ن جمله سیلویا استارک، که تا سن 106 سالگی زندگی کرد، یک داستان سرای محبوب محلی بود. و اما استارک، دختر سیلویا، اولین معلم سیاه پوست در جزیره ونکوور بود.
اما سیمز می‌گوید که حفظ تاریخ خانواده را مدیون مادربزرگش ماری استارک والاس، دختر سیلویا استارک است، که داستان‌های مادرش را در اوایل دهه 90 زندگی‌اش نوشت.
دست نوشته او پس از مرگ در روزنامه گلف آیلند دریفت وود بین نوامبر 1979 و ژانویه 1980 منتشر شد. در این دست نوشته، استارک والاس توضیح می‌دهد که چگونه هاوارد استس به بردگی اسکاتلندی تام استس در شهرستان کلای، مونتاژ به دنیا آمد، در حالی که همسر و سه فرزندش متعلق به نانوا چارلز لئوپولد در همان شهرستان بودند.
به گفته گفته استارک والاس، در سال 1849، استس در جریان هجوم برای کشف طلا، با گاو به کالیفرنیا فرستاده شد و اجازه یافت برای دریافت اسناد آزادی خود، برای خانواده‌اش پول دربیاورد. اما تام استس پس از دریافت 1000 دلار مورد نیاز، از دادن مدارک خودداری کرد. البته که او دست از تلاش نکشید و 1000 دلار دیگر به دست آورد و این بار مستقیماً آن را برای چارلز لئوپولد ارسال کرد.
در دست نوشته ها آمده است که هاوارد پس از به دست آوردن پول کافی برای اوراق آزادی کل خانواده، قبل از اینکه دوباره با همسرش هانا و دو فرزندشان، سیلویا و اندرو، به کالیفرنیا برود، به میسوری بازگشت. اما این بازگشت هم‌زمان شد با تصویب قانون «برده فراری» در ایالات متحده. قانونی که اجازه می‌داد بردگان فراری به صاحبانشان بازگردانده شوند.
به گفته صلاح‌الدین، انگيزه‌هاي مالي براي مردم براي گرفتن افراد برده‌دار وجود داشت. «نمی‌توانم در مورد ترس آنها اغراق کنم…. اما عزم آنها برای مهاجرت بازتاب شرایطی است که وجود داشت.»
دان صلاح الدین گفت که صدها سیاه پوست پس از دریافت دعوت نامه‌ای از سوی جیمز داگلاس، اولین فرماندار بریتیش کلمبیا، که دارای میراث کریول بود، کالیفرنیا را ترک کردند.
زندگی تازه در بریتیش کلمبیا
به گفته سیمز، خانواده با گله‌ای از بهترین گاوهای خود به ویکتوریا رسیدند. در 1860 اکثر اعضای خانواده در جزیره سالت اسپرینگ مستقر شدند و توانستند ۲۰۰ هکتار، را معادل هر هکتار یک دلار را خریداری کنند.
در سال 1858، خانواده استس – از جمله سیلویا که به تازگی ازدواج کرده بود و همسرش لوئیس استارک به کانادا مهاجرت کردند.
این قلمرو عظیم و بکر، مشکل ساخت و ساز داشت. همه چیز خشک و دست نخورده بود.
سیمز، البته معتقد است که کانادا هم پاکیزه از نژادپرستی نیست. او به خاطر می‌آورد که دو مرد سیاهپوست در سالت اسپرینگ کشته شدند. به گفته او در سال ۱۸۹۵ نیز همسر سیلویا، توسط یک مرد سفیدپوست در نانایمو، کشته شد.
منبع: CBC