پارادس و برندی ویلکرسون از تورنتو، پس از اینکه اسپانیا را در دو ست متوالی شکست دادند، در نیمه‌نهایی بازی می‌کنند. این بالاترین مقامی است که کانادا تاکنون در والیبال ساحلی زنان در المپیک کسب کرده است.
به گزارش مجله «تایم‌میگ»، وقتی آنها در سایه برج ایفل کار می‌کردند، ملیسا هیومانا-پارادس و برندی ویلکرسون به چیزهای بزرگ‌تری فکر می‌کردند. هیچ زن کانادایی تا به حال به مرحله یک‌چهارم نهایی والیبال ساحلی المپیک نرسیده بود: هیومانا-پارادس و ویلکرسون هر دو با هم‌تیمی‌های مختلف در همین این مرحله سه سال پیش در توکیو، شکست خورده بودند. این فرصتی بود تا آنچه را که پیشتر در موردش تصمیم گرفته بودند تا یک تیم باشند را انجام دهند.
هیومانا-پارادس، می گوید: «وقتی ما با هم جمع شدیم، می‌خواستیم تاریخ‌ساز شویم. فکر می‌کنم این اولین قدم است. فکر می‌کنم هنوز راه زیادی باقی مانده است.»
آنها در مورد رابطه‌شان مانند کسانی صحبت می‌کنند که مشاوره‌های قوی دارند. آنها می‌گویند: «انرژی‌ها، مشکلات و مزایا و امتیازات را درک می‌کنیم و می‌دانی که در جایگاه خوبی هستیم.»
زنان تاریخ سازی را پیشتر شروع کردند
احتمالا رابطه امروزشان به تاریخچه‌ای که پشت خود دارند، برمی‌گردد. هرنان، پدر هیومانا-پارادس، سال ۱۹۹۶ مربی تیم کانادایی جان چایلد و مارک هیز بود و همراه آنان مدال برنز را در مسابقات به دست آورد. هرنان، وقتی ویلکرسون را هنگام قدم‌زدن دانشگاه یورک دید، توانست او را متقاعد کند تا در آزمون‌های والیبال شرکت کند. شاید به دلیل همین سابقه طولانی بتوان راحت‌تر درباره تاریخ‌سازی صحبت کرد.
هیومانا-پارادس، می‌گوید: بدیهی است که ما در کالج با هم بازی می‌کردیم و هم به عنوان زنان و هم به عنوان ورزشکاران، تجربیات باور نکردنی را با هم گذرانده‌ایم. بنابراین ما شاهد رشد و تحول یکدیگر بوده‌ایم. واقعیت آن است که ما از مدت‌ها قبل هم‌تیمی بودیم و سپس رقیب شدیم، و حالا دوباره هم تیمی هستیم.»
آنها تیم دوم آمریکا را شکست دادند و اکنون اینجا هستند. هیومانا-پارادس وظیفه نفوذ و ویلکرسون به نوعی مانع ایجاد می‌کند. آنها همکاری‌شان در دفاع بسیار قوی و هوشمندانه است. به دلیل آن که آنها تجربه بازی با اسپانیا را نداشتند، مجبور به بداهه‌پردازی در بازی شدند. هماهنگی آنها باورکردنی نبود. هیومانا-پارادس درست مانند کسی صحبت می‌کرد که پدرش مربی بوده است.
هیونا می‌گوید: «من رابطه‌ای که پدرم با بازیکنانش داشت را به یاد می‌آوردم. تاکیدی بر اتحاد و ذهن‌آگاهی. من واقعا به تیم‌مان اعتقاد دارم. ویلکرسون،، گاهی چیزهایی را به یاد می‌آورد که پدرم به ما می‌گفت. چیزهایی که من فراموش کرده‌ام.» درست این است که بگوییم آنها هر دو بخشی از تاریخ والیبال ساحلی کانادا هستند و تلاش می‌کنند مسیر جدیدی بسازند. آنها بین ضربات، سد کردن راه حریف و حمله‌ها، روابط را می‌بینند.
“thestar در گزارشش از قول می‌گوید ویلکرسون، ۳۲ ساله می‌نویسد: «فکر می‌کنم بخش زیادی از تعهد به تاریخ‌سازی در اصل نیز اعلام احترام و تشکر از تمام زنان شگفت‌انگیز کانادایی است که قبل از ما بازی کرده‌اند.»